Text: Gá¥te. Sjá¥aren.

Jorda, sa du, ma? fa?lgje sin veg,
om grasvorden gror i kvart menneskjesteg.

Livet, sa du, ska'alder ta? slut,
eit fra? ska'bli att, og ein blom springe ut.

Dauden,sa du, er haustmannen va?r,
men ingen ska' vite kor vegen hans ga?r.

Menneskja, sa du, kan alder bli fri,
na?r dei bind seg til tra¦l av ei jagande tid.

Om a¦va, sa du, spa?r ikkje meg.
Der lyt kvar einaste velje sin veg.

Freden, sa du, saknar du han?
Du finn han i skogom i ingenmannsland.