Text: Windir. 1184.

Sumaren elleve hundre og attifira gjekk kong Sverre til harde motatgjerder, Drapi pa han Ivar Dape med prest og folgje fekk hate storre, Det storste slaget i borgarkrigen skulle no trast finna stad, Horder av menn i brynjer med sverd ville enda opp i mannadrap, Ingen ante at bragdi hans Arntor kunne slike folgje fa, Ved Hagastrondi pa Fimreite lag Sverre sin flate pa fjortan skip, Med mal a ramma Sogndal bygd, kvar ein gard skulle brennast ned, Krigaren Arntor gjekk viljugt i strid for a sikra hans ?tt evig grid, Gudane ved hans side og han Magnus med h?r og skip, Utan sidestykkje, eit voldsomt mannadrap, ein eim av daud, fjorden raud, svart, svart slag, Blodhemn radde millom Magnus og Kong Sverre, Deira strid om Noreg si trone enda med Magnus sitt fall med tvo tusen mann, Svikaren Sverre slost ikkje han, so i tos han iakttok slaget fra land, Krigaren Arntor gjekk viljugt i strid kom alder attende doydde for grid, Dag lei mot kveld, ?tti fekk vita, Arntor sag gudane so ein ekta windir, For a sikra hans ?tt evig grid ma krigaren ga viljugt i strid.