AVIU CINQUI ANNI UN SAPIU PARCHI PIENGHJIA ZIA GHJUSTINA INCU ZIU FRANCE E MAMMA M'HA DITTU PARCHI VOLI SAPE SI GHJA TROPPU AFFLITU SE CAPISCU BE SAPARE
L'omu si sveglia a mattina Quandu chjoccu u ruloghju, per travaglia Piglia a strada di l'usina Dapoi trent'anni dighja S'e tracciatu u so distinu Ma
Quessu chi pensa chi l'omu In ssa terra senza amore Un ghjornu smenticara Tutti i guai e u malori Prontu e a fa casca A sintenza di u delittu A nantu
SO SOLU U FRATEDDU DI I PATRIOTI GHJUSTI DI I VECHJI E DI I ZITEDDI DI A NATURA E DI A BRUSTA DI TUTTI L'INGHJULIATI SBAGLIATI DA L'UMANI PO I GHJENTI